بایسته‌های فرهنگی و آموزشی توسعه در ایران

این مقاله پیش از این در چهار قسمت ( 1 - 2 - 3 - 4 ) و در سایت سخن معلم منتشر شده است.

در این نوشتار فرض بر آن است که «توسعه یافتگی»، اولاً، دارای دو بُعد مادی (رشد اقتصادی، رفاه عمومی، قدرت ملی، بهداشت و سلامت و ...) و معنوی (غنای فرهنگی، احساس مسئولیت، حکومت مردمی و ...) می‌باشد، ثانیاً توسعه مفهومی انسانی است که در حیطه انسان و در رابطه با نیازها و علایق وی مطرح می‌شود و تشخیص وضعیت‌های توسعه یافتگی یا توسعه نیافتگی نیز ناگزیر بر عهده اجماع انسان‌ها و توجه به آمار و ارقام است و ثالثاً به لحاظ تاریخی کشورهای پیشرفته غربی کشورهایی هستند که زودتر از سایر کشورها، توسعه به مفهوم مدرن آن را درک کردند و از این رو مبنای سنجش بسیاری از ملت‌ها برای توسعه، میزان نزدیک شدن به وضعیت (غالباً مادی و اقتصادی) غرب می‌باشد. از طرفی راه‌های حرکت به سمت توسعه نیز در بیشتر مواقع، الگوبرداری و تقلید از مدل غرب است. ناگفته نماند که تلاش برخی کشورها با استفاده از ایدئولوژی‌های مختلف برای استفاده از تکنولوژی غرب و در عین حال جلوگیری از گسترش ارزش‌های فرهنگی آن، تاکنون نتیجه چندانی نداشته و این امر فرضیه یکپارچگی و تفکیک‌ناپذیری جنبه‌های نرم‌افزاری و سخت‌افزاری غرب را تقویت می‌کند.

امارات متحده عربی ، اتحاد شکننده

این مطلب در اسفند 92 در سایت نفتنا منتشر شده است .

امارات متحده عربی در ذهن ما ایرانیان با واژه هایی چون دوبی، خرید و تفریح قرین و عجین شده است . نزدیکی این کشور به ایران و هزینه تقریبا کمی که مسافرت به دوبی در قیاس با کشورهای دیگر برای ایرانیان دارد، و نیز فقدان قوانین دست و پا گیر در زمینه سرمایه گذاری، باعث شده است تا جمعیت زیادی از ایرانیان یا به شکل موقت و به عنوان سفر و یا به شکل دائم و به عنوان سرمایه گذار در این کشور حضور داشته باشند . این مسئله تا بدان جا پیش رفته است که دوبی به نامی آشنا در گفتگوها و محاورات مردم تبدیل شده و به عنوان مثال در شکایت از عدم وجود مدیریت مناسب اقتصادی در ایران،به فرار سرمایه ها به دوبی اشاره های فراوان می شود و یا بارها شنیده ایم و می شنویم که در اغلب فروشگاهها برای اغوا و تشویق مشتری به خرید، فروشنده از سفر اخیر خود به دوبی و خرید این اجناس از فروشگاههای آنجا سخن می گوید!